***

Sam na sam trzeba gadać z nocą, 

Szeleścić ciemnym świerków gąszczem,
Splątaną gałąź rozplątywać 
I szeptem odgadywać liście...

Głęboko schylić się nad wodą,
Rękami zróść się z wodorostem
I drzew ramiona beznadziejne
Dzielić i łączyć w plusku fali...

I w splocie czarnych słów i roślin,
W odbiciu gwiazd, w oprzędzie nocy
Ujrzeć swe rysy w lustrze wody:
Piękniejsze... zatarte...

Jarosław Iwaszkiewicz